در مطالعه‌ای که اخیرا انجام شد، محققان وجود آنتی‌بادی ضد SARS-CoV-2 را در شیر مادر ارزیابی کردند.

آنتی‌بادی‌های ضد SARS-CoV-2 بدون شک پس از ابتلا به بیماری کروناویروس 2019 (COVID-19) در مادران باردار، در شیر مادر یافت شده است. با این حال، تحقیقات بیشتری برای درک وجود و پتانسیل این آنتی‌بادی‌ها در برابر SARS-CoV-2 مورد نیاز است.

به طور کلی، یافته‌های این مطالعه نشان داد که شیردهی حتی اگر مادر مبتلا به کووید-19 باشد، بی‌خطر است؛ زیرا هیچ ویروس قابل تشخیصی در شیر مادر وجود ندارد.

محققان بر این باورند که هر زن مبتلا به کووید-19 فعال یا دارای سابقه ابتلا به آن، می‌تواند کودک خود را با شیر مادر تغذیه کند؛ زیرا آنتی‌بادی‌های ضد SARS-CoV-2 در کلستروم و شیر بالغ یافت شده است.

news-medical.net

بر اساس مطالعه‌ای که به تازگی در مجله Psychological Medicine منتشر شده است، وجود سابقه‌ دیسترس‌‌های سایکولوژیک، ریسک بستری بیماران مبتلا به عفونت SARS-CoV-2 را افزایش می‌دهد.

محققان این طرح اظهار داشتند: «بر اساس یافته‌های این مطالعه، سلامت روانی علاوه بر سلامت جسمانی در تعیین میزان خطر بروز COVID-19 شدید در بیمار، نقش دارد.»

با این حال تحقیقات آینده باید بررسی کند که آیا کاهش دیسترس‌های روانی، علاوه بر سایر مداخلات پزشکی، پیش‌آگهی را در بیماران مبتلا به SARS-CoV-2 و سایر بیماری‌های عفونی بهبود می‌بخشد یا خیر.

cambridge

بر اساس مطالعه‌ای که به تازگی در مجله JAAD International منتشر شده است، زنان مبتلا به پسوریازیس به طور قابل توجهی در معرض خطر ابتلا به حاملگی خارج رحمی (EP) قرار دارند که میزان خطر آن در بیماران مبتلا به پسوریازیس متوسط تا شدید بیشتر است.

طبق گفته محققان این طرح، از آنجایی که EP علت اصلی عوارض و مرگ و میر مادران در سه ماهه اول بارداری است، یافته‌های این مطالعه نیاز به انجام مراقبت‌های ویژه برای زنان در سنین باروری مبتلا به پسوریازیس را نشان می‌دهد؛ به بیان دیگر آگاهی بخشی به بیماران فعال جنسی برای بررسی اورژانسی در صورت وجود درد زیر شکم، عدم قاعدگی و خونریزی خفیف همزمان واژینال.

jaadinternational

در مطالعه‌ای که اخیرا در مجله سلامت نوجوانان منتشر شده است، نیازهای برآورده نشده جوانان در زمینه‌ی مراقبت سلامت روان ارزیابی شد.

در این مطالعه پزشکان از نتایج بررسی Household Pulse برای ارزیابی اضطراب، علائم افسردگی، مراقبت‌های سلامت روانی و همچنین برآورده شدن نیازهای مشاوره‌ای و درمانی در جوان‌های بین ۱۸ تا ۲۵ سال استفاده کردند.

در ادامه روند ارزیابی، محققان دریافتند که ۴۸ درصد از جوانان، دچار علائم اضطراب و/یا افسردگی بودند که نشان‌دهنده نیاز به غربالگری یا درمان بیشتر است.

در این مطالعه حدود یک سوم از کسانی که علامت داشتند، مراقبت‌هایی را (به صورت دارو و/یا مشاوره‌) دریافت کردند؛ با این حال از‌ بین سایر افراد، تنها تعداد کمی از آن‌ها نیازهای مشاوره‌ای و درمانی برآورده‌نشده خود را بیان کردند.

یکی از محققان این مطالعه اظهار داشت:« تنها یک‌سوم از افرادی که علامت داشتند، مراقبت‌های دارویی یا مشاوره‌ای را دریافت کردند؛ بنابراین انتظار می‌رفت نزدیک به دو‌سوم این گروه از جوانان نیازهای برآورده نشده خود را بیان کنند...! علت موضوع اشاره شده ممکن است این باشد که یا فکر می‌کردند علائم آن‌ها به اندازه کافی برای دریافت درمان، جدی نیست یا از اعلام نیاز به خدمات بهداشت روان ترس داشتند!»

زهرا حق‌شناس

jahonline

بر اساس مطالعه‌ای که به تازگی در مورد بیماری‌های عفونی نوظهور منتشر شده است، بیماران بدون علامتی که اخیراً از بیمارستان مرخص شده‌اند، ممکن است منبع انتقال خانگی عفونت کلستریدیوم دیفیسیل (CDI) باشند.

در این مطالعه دانشمندان به دنبال پاسخی برای این سوال بودند که آیا بیماران بستری در بیمارستان که CDI در آن‌ها تشخیص داده نشده است، پس از ترخیص احتمال ابتلا به CDI را در میان اعضای خانواده خود افزایش می‌دهند یا خیر.

محققان دریافتند که میزان بروز CDI در میان افرادی که در تماس با عضوی از خانواده که به تازگی از بیمارستان ترخیص شده است، قرار دارند، ۷۳ درصد بیشتر از افرادی بود که در تماس با او قرار نداشتند و میزان بروز آن در بین اعضای خانواده با طولانی شدن دوره بستری افزایش‌ می‌یابد.

یک رابطه دوز-پاسخ بین کل روزهای بستری خانگی و نسبت بروز CDI مشاهده شد. نسبت میزان بروز از ۱.۳۰ برای یک تا سه روز بستری به ۲‌.۴۵ برای بیش از ۳۰ روز بستری در مقایسه با افرادی که اعضای خانواده آن‌ها کمتر از یک روز بستری شده بودند، افزایش نشان داد.

محققان دریافتند ناقلین بدون علامت C. difficile که از بیمارستان‌ها مرخص می‌شوند می‌توانند منبع اصلی موارد CDI مرتبط با جامعه باشند و باید توسط مقامات بهداشت عمومی در طول نظارت و بررسی‌های مبتنی بر مداخله در هنگام شیوع CDI مورد توجه قرار گیرند.

زهرا حق‌شناس

CDC

بر اساس مطالعه‌ای که اخیراً در rmdopen منتشر شده است، قرار گرفتن در معرض دود سیگار (passive smoker) در دوران کودکی و/یا بزرگسالی با افزایش خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید (RA) مرتبط است.

در این مطالعه ارتباط بین قرار گرفتن در معرض دود سیگار و خطر بروز RA در یک مطالعه آینده‌نگر از زنان فرانسوی سالم بررسی شد و برای ارزیابی مواجهه با سیگار (به صورت غیرفعال) از پرسشنامه‌ استفاده شد.

محققان ۶۹۸ مورد RA را در بین ۷۹۸۰۶ زن شناسایی کردند. به طور کلی، ۱۳.۵ و ۵۳.۶ درصد از زنان به ترتیب در دوران کودکی و بزرگسالی در معرض دود سیگار بودند.

قرار گرفتن در معرض دود سیگار در دوران کودکی و/یا بزرگسالی با افزایش خطر ابتلا به RA، به ویژه در میان زنانی که هرگز سیگار نمی‌کشیدند، مرتبط بود.

دانشمندان توصیه می‌کنند تا حد امکان از قرار گرفتن در معرض دود سیگار جلوگیری شود تا از شروع بیماری پیشگیری شود.

سینا رضایی بروجنی

rmdopen

مطالعه‌ای نشان داده است افراد جوانی که واکسن مننژیت دریافت کرده‌اند، کمتر به عفونت سوزاک مبتلا می‌شوند.

هلن مارشال از بیمارستان زنان و کودکان آدلاید در استرالیا می‌گوید :« اثر واکسن حدودا متوسط است و میزان STI را تا ۴۰ درصد کاهش می‌دهد اما همچنان می‌تواند تأثیر مفیدی بر میزان عفونت داشته باشد؛ به‌خصوص که موارد مقاوم به آنتی بیوتیک در حال افزایش است.»

سوزاک می‌تواند باعث درد و ترشح از اندام تناسلی مردان یا زنان شود اما در نیمی از زنان و یک دهم از مردان هیچ علامتی ایجاد نمی‌کند. در صورت عدم درمان، می‌تواند باعث ناباروری در زنان و نابینایی در نوزادان متولد شده از مادران آلوده شود.

درمان STI به طور فزاینده‌ای سخت شده است؛ زیرا باکتری‌ها نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های استاندارد مقاوم‌تر می‌شوند. حتی پس از درمان موفقیت‌آمیز، افراد ممکن است دچار عفونت مجدد شوند. هم‌چنین برخی از سویه‌ها تقریباً به تمام آنتی‌بیوتیک‌های موجود مقاوم هستند.

واکسن 4CMenB در استرالیا برای افراد بین ۱۷ تا ۲۰ سال در سال ۲۰۱۹ معرفی شد. تیم مارشال میزان بروز سوزاک را در افرادی که واکسن مننژیت را دریافت کردند با افرادی که دریافت نکرده بودند، مقایسه کرد. نتایج به‌دست آمده نشان داد دریافت دو دوز واکسن، شانس ابتلا به سوزاک را تا ۳۳ درصد کاهش می‌دهد.

سینا رضایی بروجنی

newscientist

عفونت‌های مرتبط با مراقبت‌های سلامت (HAIs) یکی از علل مهم مرگ و میر و عوارض ناشی از بیماری هستند و سالانه میلیاردها دلار هزینه به سیستم درمان تحمیل می‌کنند. تخمین زده می‌شود که از هر ۲۵ بیمار، یک نفر به HAI مبتلا می‌شود. موارد شایع این عفونت‌ها عبارتند از: عفونت‌های دستگاه ادراری مرتبط با کاتتر، عفونت‌های جریان خون مرتبط با کاتتر وریدی مرکزی(CV line)، پنومونی مرتبط با دستگاه ونتیلاتور، عفونت‌های محل جراحی و عفونت‌های کلستریدیوم دیفیسیل.

بیماری کووید-۱۹ تأثیر منفی بر میزان HAI داشت. بین سال‌های ۲۰۱۹و ۲۰۲۰، عفونت‌های ناشی از کاتتر ورید مرکزی، عفونت‌های ادراری مرتبط با کاتتر، و عفونت ناشی از ونتیلاتور به ترتیب ۴۷، ۱۹ و ۴۵ درصد افزایش یافتند؛ بدون اینکه عفونت‌های محل جراحی کاهش قابل توجهی یابد.

نشان داده شده است که فرآیندهای استانداردشده کنترل عفونت و اقدامات پیشگیرانه می تواند میزان HAI را کاهش دهد و اقدامات هدفمند برای HAI نیز موجب کاهش بیشتر می‌شود. ابزارهایی برای حفظ ایمنی بیمار در مقابل HAI‌های مختلف جهت کمک به مدیران تولید‌کننده راهنماها تولید شده است و بصورت رایگان از طریق برنامه STRIVE (کاهش عفونت‌ها از طریق تعامل دولت‌ها) متعلق به CDC در اختیار عموم مردم قرار گرفته است.

انتخاب خردمندانه این روش‌های جدید بهترین توصیه‌ها را برای پزشکان به منظور بهبود کیفیت مراقبت و کاهش هزینه‌ها ارائه می‌کند. توصیه‌های هدفمند برای کاهش خطر ابتلا به HAI ارائه شده است. به عنوان مثال، استفاده از دستگاه‌های تهاجمی(invasive) تنها در صورت لزوم و در کوتاه‌ترین زمان ممکن، خطر ابتلا به HAIهای مرتبط با دستگاه را کاهش می‌دهد. هدف نظارت بر تجویز آنتی بیوتیک کاهش عفونت‌های ناشی از C. difficile و ارگانیسم‌های مقاوم به چند دارو مانند Enterococcus مقاوم به وانکومایسین و Enterobacteriaceae مقاوم به کارباپنم است.

نظارت آنتی‌بیوتیکی رفتارهای پزشک مواردی از قبیل بررسی انتخاب‌های آنتی بیوتیک درمانی هر ۴۸ تا ۷۲ ساعت، بررسی نتایج کشت در اسرع وقت، محدود کردن درمان آنتی‌بیوتیکی در صورت لزوم و مستندسازی اندیکاسیون‌ها برای شروع و ادامه درمان آنتی بیوتیکی را شامل می‌شود.

دکتر رضا صفری عربی

همه چیز در ذهن شما نیست اما یک رویکرد جدید و امیدوارکننده برای درمان ممکن است به تسکین درد بسیاری از بیماران کمک کند.

دن والدریپ به مدت ۱۸ سال درد می‌کشید. او یک جوان ۲۷ ساله سالم بود که یک روز صبح از شدت درد کمر از خواب بیدار شد؛ دردی که سبب می‌شد حتی او قادر نباشد به راحتی از روی تخت بلند شود. مدت‌ها رنج می‌کشید؛ روزهایی بدون درد و روز هایی با دردهای مبهم و شدید تکرار می‌شد.

در طول سال‌ها، والدریپ هزاران دلار برای روش‌های کایروپراکتیک، طب سوزنی، فیزیوتراپی، داروهای ضد درد و بسیاری از درمان‌های دیگر هزینه می‌کرد اما هیچکدام اثری نداشتند. والدریپ پذیرفته بود که «کمردرد» او همواره بر زندگی او تأثیر خواهد گذاشت.

والدریپ که اکنون مدیر ۴۹ ساله یک سهام خصوصی در لوئیزویل کلرادو است، می‌گوید: «اگر مستقیم راه می‌رفتم و چیزی می‌افتاد، وحشت می‌کردم که خم شوم و آن را از روی زمین بردارم... وحشت از درد!».

با این حال، همه چیز تغییر کرد. او با یک روش درمانی جدید به نام درمان پردازش مجدد درد آشنا شد. هدف برنامه‌ریزی مجدد مغز والدریپ با آموزش به او بود که عذاب مداوم او ناشی از آسیب طولانی‌مدت بافت نیست بلکه ناشی از شلیک نادرست تکانه‌های عصبی مربوط به ترس او از درد یا چیزی است که کارشناسان «فاجعه‌سازی» می‌نامند.

عواقب مخرب اعتیاد به مسکن‌های افیونی - که تنها در سال ۲۰۱۹ باعث مرگ ۵۰۰۰۰ نفر در ایالات متحده شد - محققان را برانگیخت تا به دنبال درمان‌هایی نوآورانه و فراتر از داروهای جدید باشند. پادما گولور، مدیر برنامه استراتژی مدیریت درد در سیستم بهداشت دانشگاه دوک، می‌گوید:«تحقیقات در مورد رویکردهای جایگزین به شدت در حال افزایش است. همه ما به دنبال گزینه‌های غیرافیونی و صراحتاً غیردارویی هستیم تا از عوارض جانبی ناخواسته و اعتیاد جلوگیری کنیم.»

یکی از تحقیقات امیدوارکننده در این زمینه، بررسی روش «فاجعه‌سازی» در مورد درد است - فکر کردن به اینکه هرگز بهتر نمی‌شود، بدترین درد تاریخ است، یا اینکه زندگی شما را خراب می‌کند - نقش اساسی در تحقق این پیش‌بینی‌ها دارد.

یونی اشار، روانشناس دانشگاه پزشکی ویل کورنل و یکی از نویسندگان این مقاله می‌گوید:«شما می‌توانید به دلیل تغییر در مسیرهای پردازش درد، دردی کاملا واقعی و ناتوان‌کننده‌ را بدون وجود هرگونه آسیب زیست پزشکی در بدن خود داشته باشید. در واقع ارگان اصلی درد، مغز است و به همین دلیل است که برای برخی از مبتلایان، به نظر می‌رسد درمان‌هایی مانند درمان بازپردازی درد کمک‌کننده باشد.

سینا رضایی بروجنی

nationalgeographic

تالاسمی گروهی از هموگلوبینوپاتی‌های اتوزومی مغلوب است که بر تولید زنجیره‌های آلفا یا بتا گلوبین طبیعی که شامل هموگلوبین هستند، تأثیر می‌گذارد. تولید ناکارآمد زنجیره‌های آلفا یا بتا گلوبین ممکن است منجر به اریتروپوئزیس غیرموثر، تخریب زودرس گلبول‌های قرمز و کم‌خونی شود. کم‌خونی مزمن و شدید در بیماران مبتلا به تالاسمی ممکن است منجر به اتساع مغز استخوان و خون‌ سازی خارج مدولاری شود.

✅ شواهد
در بیماران مبتلا به کم‌خونی میکروسیتیک و سطوح طبیعی یا بالا فریتین باید به تالاسمی مشکوک بود. الکتروفورز هموگلوبین ممکن است ویژگی های مشترک زیرگروه‌های مختلف تالاسمی را نشان دهد، اما آزمایش ژنتیک برای تایید تشخیص لازم است. تالاسمی عموماً در حالت‌های صفت و ناقل بدون علامت است.

آلفا تالاسمی ماژور منجر به هیدروپس جنینی می‌شود و اغلب در بدو تولد کشنده است.
بتا تالاسمی ماژور نیاز به تزریق خون مادام‌العمر دارد که از اوایل دوران کودکی (اغلب قبل از دو سالگی) شروع می‌شود.

آلفا و بتا تالاسمی اینترمدیا دارای تظاهرات متغیری بر اساس جهش یا حذف ژن هستند؛ اشکال خفیف فقط نیاز به نظارت دارند اما اشکال شدیدتر منجر به کم خونی علامتدار و نیاز به تزریق خون می‌شود.

✅ درمان
درمان تالاسمی شامل تزریق خون، درمان شلاسیون(chelation) آهن برای اصلاح اضافه بار آهن (در اثرکم‌خونی همولیتیک، جذب آهن روده‌ای و تزریق مکرر)، هیدروکسی‌اوره، پیوند سلول‌های بنیادی خونساز و لوسپاترسپت است.

عوارض تالاسمی از اتساع مغز استخوان، خون‌سازی خارج مدولاری و رسوب آهن در بافت‌های محیطی ناشی می‌شود. این عوارض شامل عوارضی است که بر سیستم اسکلتی، اندام‌های غدد درون ریز، قلب و کبد تأثیر می‌گذارد. امید به زندگی مبتلایان به تالاسمی طی ۵۰ سال گذشته با افزایش دسترسی به انتقال خون و درمان شلاسیون (chelation) آهن و بهبود نظارت بر بار آهن به طور چشمگیری بهبود یافته است. مشاوره ژنتیک و غربالگری در جمعیت‌های پرخطر می‌تواند به کاهش شیوع تالاسمی کمک کند.

دکتر رضا صفری عربی